Iako nemaju mozak: I biljke se mogu sjećati i učitiGrenzwissenschaft Aktuell
Pon, 20 Jan 2014 08:46 CST
Dok se sposobnost sjećanja i učenja do sada pripisivala samo ljudima i životinjama, sada najnoviji eksperimenti australskih biologa pokazuju da su i biljke to u stanju činiti. Otkriće je utoliko neočekivanije jer biljkama u konačnici nedostaje neuralna struktura koja bi nalikovala mozgu jer su neuronske strukture smatrane preduvjetom za ove sposobnosti. Rezultati postavljaju radikalno upitnim dosadašnje granice između biljnog i životinjskog svijeta - pa tako i nas ljudi.
Crawley (Australija) - Još 2012-te je ekipa okupljena oko australijskog biologa dr. Monike Galiano (Monica Gagliano) napravila senzaciju sa dokazima da biljke mogu čak i međusobno komunicirati pomoću zvučnih signala (... mi smo izvijestili – link u članku) i da ova međusobna komunikacija čak potiče rast biljaka (... mi smo izvijestili – link u članku).
U svom aktuelnom članku u stručnom časopisu Oecologia (link u članku) istraživači oko Gagliana, prof. Michael Renton, dr. Martial Depczynski i prof. Stefano Mancuso sa univerziteta u Firenci pokazali su da se biljke sjećaju stvari (doživljaja, iskustava p.p) i iz tih iskustava i sposobnosti uče. Istraživači su takođe pokazali da biljke brže uče i sporije zaboravljaju kad okolnosti okoline to zahtijevaju.
U eksperimentima sa mimozama (Mimosa pudica) istraživači nisu samo pokazali da biljke uče i da mogu da se sjećaju, nego da to rade na način kako bi se to u stvari očekivalo od životinja. Ipak, biljkama to u potpunosti uspjeva bez postojanja jedne strukture koja bi bila nalik mozgu.
Kako su podvrgnuli biljke istim eksperimentalnim testovima ponašanja pri kojima se proučavaju reakcije kod životinja, naučnici su se prema mimozama ponašali kao da se radi o životinji.
Pri tome su trenirali kratkoročno i dugoročno sjećanje ove, po svojoj osjetljivost poznate biljke kako pod slabim, tako i pod uslovima jakog osvjetljenja tako što su u kontrolisanom obliku puštali da kapi vode padaju na biljku.
Pokazalo se je da su se biljke ubrzo navikle na to da kapi vode – pošto im pri udaru nisu nanosile štetu – očigledno ne predstavljaju nikakvu opasnost i prestale su svoje listove zatvarati na karakterističan način. (s.Video).
Ovom naučenom ponašanju su se biljke prilagodile u roku nekoliko sekundi i isto kako se to moglo primjetiti u uporedivim testovima kod životinja koje su aktivne po danu, učile su brže pod slabim svjetlosnim uvjetima okoline.
Naučnici su bili posebno iznenađeni u vezi sposobnosti mimoze da se sjeti prvih eksperimente pri kojima je učila i to čak poslije nekoliko nedelja od prvih eksperimenata pa čak i kad su se uvjeti okoline promijenili.
Iako je biljkama nedostajala struktura nalik na mozak i nervno tkivo, one ipak raspolažu u svojim ćelijama na kalcijumu baziranom kompleksnom signalnom mrežom koju istraživači upoređuju sa procesima sjećanja koji se dešavaju kod životinja. Istovremeno naučnici priznaju da još uvijek ne razumiju biološku osnovu mehanizma učenja mimoze.
Ipak, rezultat eksperimenata ima dalekosežne posljedice, ne samo zato što radikalno postavlja upitnom granicu između biljnog i životinjskog carstva. Isto tako, oni preispituju dosadašnje definicije učenja i pamćenja kao posebne karakteristike organizama sa jednim nervnim sistemom koji funkcioniše kao nervni sistem.
Izvor:
http://grenzwissenschaft-aktuell.blogsp ... -sich.html